Normandië, zo’n afwisselende streek: uitgestrekte stranden, afbrokkelende kliffen, golvende velden, rivieren diep uitgesneden tussen steile rotsen, en tonnen bloederige oorlogsgeschiedenis.
Pointe du Hoc
Pointe du Hoc is een must see. Prachtig landschap, en indrukwekkende geschiedenis. Op deze rotspunt, levensgevaarlijke meters boven de zee, verdedigden de Duitse soldaten zich tegen de plotselinge en overweldigende aanval van de geallieerden. De Rangers moesten het, serieus onderbemand, tegen hen opnemen nadat ze de hachelijke klim vanuit de zee naar boven hadden ondernemen, maar slaagden er in stand te houden tot twee dagen later de versterkingen hen eindelijk konden bereiken.
Nu is het een plaats van rust en stilte, waar je met moderne infoborden terug in de tijd wordt geleid en kennismaakt met enkele Rangers, dappere mannen die hier hun leven waagden en verloren. De diepe kraters van de bominslagen werden behouden (en helaas veelal doorgelopen door toeristen) en je kan er een volledig intacte bunker bezoeken. Van aan het monument heb je een adembenemend uitzicht op de invasiestranden en de steile kliffen.
Normandy American Cemetry
Deze plek lokt de toeristen met bussen ineens. Typisch Amerikaans is de halve-cirkelvormige zuilengalerij met in het midden een reusachtig standbeeld; bombastisch en het steekt keihard af tegen de simpele witte kruisjes, rijen en rijen van soldaten, maar ook vrouwen, die hun leven gaven in een land soms heel ver van huis.
Het zicht op de zee is magnifiek, al is dat maar een schrale troost voor de slachtoffers natuurlijk.
Duits militair kerkhof La Cambe
Misschien lag het aan de druilerige ochtend, maar het Duits kerkhof vormde een enorm contrast met het Amerikaanse: somber, triest, een beetje vergeten (want duidelijk minder bezoekers). Minder tralala, meer ingetogen. En extra: soldaten die op hun knieën met tandenborstels en ander schuurgerief de grafstenen proper maakten.
Een plek om heel, heel stil van te worden.
Alledrie deze plekken zijn zwaarbeladen met de verwoestende gebeurtenissen van WO II, en daarom is het niet aan te raden om ze op één en dezelfde dag te bezoeken. Neem er je tijd voor… wandel er rond, lees de infoborden, de namen op de graven, en probeer je de chaos voor te stellen, het leed, de opoffering.
Van de bergen tot de zee - een reisblog 
Impressionant!
En inderdaad, best om zo’n dingen wat te spreiden: om er je tijd voor te nemen, maar ook om het wat te kunnen verwerken.
Pointe du hoc… Spijtig dat wij die overgeslagen hebben. Inderdaad enorm aangrijpend allemaal, maar net daarom een must see voor iedereen…