Na onze eerste nacht in Kathmandu werden we dus vroeg gewekt door het slachten van de geiten onder ons raam. Geen nood, we moesten toch gaan ontbijten stilletjesaan!
Swayambhunath Stupa
Onder begeleiding van onze praatgrage gids Sameer reden we naar de Swayambhunath Stupa, beter bekend als ‘the monkey temple’. Gelegen bovenop een heuvel biedt het boeddhistische gebouwencomplex een uitzicht over een groot deel van de vallei. De tempel staat er volgens de overlevering al een jaar of 1500 en is één van de heiligste sites voor boeddhisten.
Zowel toeristen als gelovigen kunnen de tempel langs een klim via de lange, steile trap bereiken – en bij aankomst is het al duidelijk waar de bijnaam van de tempel vandaan komt, want de aapjes wandelen over de elektriciteitsdraden en zwieren door de bomen.
Boven aangekomen wacht je een ongelooflijk uitzicht over de stad en zijn uitlopers. Met een dikke laag smog erboven van alle brommertjes en ander verkeer dat daar beneden rondrijdt. En buizerds die door de lucht zweven, op zoek naar een mals hapje. En aapjes die als fotomodellen fungeren voor de enthousiaste toeristen.
Rond een stupa moet je in wijzerzin lopen. Onderweg kan je de gebedsmolen aanraken, die bedrukt is met een gebed of mantra, en door de cilinders te laten draaien, heeft dat hetzelfde effect als het gebed uitspreken.
Als je het complex langs de weg aan de achterkant verlaat, kom je aan de vredesvijver, de ‘world peace pond’. Als je hier een muntje in gooit, krijg je levenslang geluk.
Iets lager ligt de apenvijver: hier zoeken de aapjes verfrissing door van het muurtje in het water te springen. Een feest om naar te kijken! Het zijn echter geniepige beestjes; probeer niets te eten in hun buurt want ze trekken het zó uit je handen. Maar om mijn eten af te pakken, moet ge toch iets vroeger opstaan…
Pashupatinath tempel
De volgende stop was de site van Pashupatinath. Ik had een klein stresske want mijn darmen waren niet goed en ik stond duizend angsten uit dat ik naar een Frans toilet zou moeten, zonder toiletpapier bovendien en #paniek, maar uiteindelijk kalmeerde alles weer en kon ik ’s middags naar een gewone Westerse wc gaan en all was good.
Nu ik daarop terugkijk kan ik niet anders dan lachen want intussen draai ik mijn hand niet meer om voor een hurktoilet en aan het einde van de reis was het zo normaal om met een eigen toiletrol rond te lopen dat ik er, eenmaal terug in België, bijna eentje in mijn handtas had gestopt!
Het hele complex aan tempels staat op de Werelderfgoedlijst en de Shivatempel is als oudste Hindoetempel van Kathmandu een belangrijke pelgrimsplaats. Wij als heidenen mochten de tempel zelf natuurlijk niet binnen, maar wel konden we een glimp opvangen van het gigantische gouden beeld van een stier op de binnenplaats. En niet getreurd, er valt op deze site meer dan genoeg ander euhm… speciaals te zien.
Zo verbranden de Hindoes hun lijken op rituele manier en bij voorkeur langs een heilige rivier zoals de Bagmati, die immers uitmondt in de Ganges. Langs de oevers zijn daartoe platformen gebouwd met brandstapels, waarop het lijk na een rituele wassing in de rivier wordt gedeponeerd. Meestal zijn het enkel mannelijke familieleden die het ritueel uitvoeren, en blijven de vrouwen op afstand. De oudste zoon van de dode moet vuur aansteken in de mond van zijn vader en dan is het wachten tot het lichaam helemaal is opgebrand en de assen in de rivier kunnen worden uitgestrooid. Toeristen stellen zich aan de andere kant van de rivier op om alles goed te kunnen volgen. Een confrontatie met de gebruiken van een ander geloof, die minstens even bizar zijn als die van het christendom.
Van aan de overkant van de rivier kan je dan je wandeling voortzetten, de heuvel op, langs allerlei kleinere tempels en altaartjes, hier en daar beschadigd door de aardbeving uit 2015 maar het meeste wonderbaarlijk gespaard gebleven. Ooit stonden hier meer tempels dan huizen en dat is niet moeilijk te geloven. Ook hier hebben apenfamilies een thuis gevonden.
Bouddha Stupa
Onze laatste stop was de Boudhanath tempel, ofte de Bouddha Stupa, opnieuw een boeddhistische tempel. Deze wordt omringd door huizen waardoor het een gezellige plek is geworden met veel leven en winkeltjes. Om te beginnen gingen we lunchen op het dakterras van één van die huizen, met zicht op in de felle zon verblindend witte tempel. Daarna wandelden we er helemaal rond, in wijzerzin zoals het hoort, en er ook nog eens deels op, want dat kan gewoon.
’s Avonds gingen het lief en ik met ons tweetjes uit eten bij La Bella Cafe, hetzelfde restaurant als gisteren, en aten we een pizza omdat we in al onze onwetendheid dachten dat ge dat boven op den berg wel niet zou kunnen krijgen.
Tot slot nog een heel kort filmpje van onze tweede dag in het schone Nepal!
Meer lezen over onze reis naar Nepal in oktober 2018?
Van de bergen tot de zee - een reisblog 
aaah die makaken zijn niet mijn vrienden. Ja ik ben al beroofd van eten (in India) en eens aangevallen (in Bali). ‘k Blijf liefst ver uit hun buurt.
ik ben altijd op reis bevreesd gewoon geen toilet te vinden. Ik moet nogal vaak gaan en dat geeft me stress.
wat een rijkdom aan tempels, wow!
Ge wilt niet weten hoe groot mijn wc-stress die eerste dagen (weken) was. Tot ik eens niet anders kon dan naar een Franse wc te gaan. En die zijn dikwijls dan nog properder omdat ge er niet op moet gaan zitten (met uw wandelschoenen in het vuil staan valt dan nog mee :-D).